ඇඳුරු දිසාපාමොක් ආගිය අතක් නැත
සාමා අමර වැලිකඩ හිර ගෙදර ඇත
හෝඩිය බොඳව සිතුවම් පොත මැකී ඇත
දින නියමයක් නැතිව සරසවි වැසී ඇත

අහෝ කොස්ස
අතුගා දමනු
ඔය කතුර
පිරිසිඳු කරව
ඔය සිත
::කොස්ස - පෙම්වතා::කතුර-පෙම්වතිය::

මල ගෙදර ආවේ නුඹව ගොඩ දා ගන්න
හරකෙක් වගේ වැඩ කෙරුවේ ලකුණු ගන්නට
කොහේ වත් හිටි එකෙක් නුඹව ගොඩ දැම්මට
ගෙවන්න වෙයි කුලියක් මම කල වැඩ වලට

කමිසය මගේ කලිසම වෙන කාගේය
බැනියම මගේ යට ඇඳුමත් ගමනේය
පසුදා හිඟයි ධනපති මහපොළ දාය
කෙල්ලෙක් නෑනේ මම තාමත් තනිකඩය

කැන්ටිමේ පල් වෙච්ච
හොද්ද ගා පාං කා
ශිල්ප කළත් හත් අවුරැද්දක්
බඩ පනුවොත් නිදැල්ලේ
ෆුට්බෝල් කෙළිනවා

ඉරුණු වැරහැලි ගතේ එල්ලා
කුසේ ඇති ගිනි හිතේ අවුලා
එරෙහි වුනු මුලු ලොවම හොල්ලා
නුඹ‍ට හිමි උරුමයන් ඉල්ලා
අකුරු සිරකර පවුරු බිඳලා
අලුත් ගමනක් අරඹපල්ලා

නිරුදකේ මිරිගුවෙන්
එපා සිත දොවන්නට
වාලුකා තීරයෙන් එහා ඇති
කෙම් බිම් කඩට
දිරිය ගන් අදිටනින්
ලොවේ පා තබන්නට

නහය වසාගෙන ඕපනයට ආමි
මෙහි ඇති සොඳුරු නන්නත්තාරය දුටිමි
පොත් ඇත ටියුට් ඇත මං ලොකු තරු දුටිමි
සබ්මිට් ඩේට් දිගු වේවා සුභ පතමි

ඕපන් පාරේ මේ කුණු ගොඩ දුටුවාම
මම සිහි කරමි පුර පතිගේ අම්මාම
මේ කුණු පිලිවෙලට ගෙන ගොස් දැම්මාම
පහනක් තියමි ඔහු සිහිකර හැමදාම

ආතල් ගන්න කැම්පසයට එනවාද
සබ්ජෙට් ඉලිජිබල් වේ දැයි සිතනවද
කාලය කමින් ලයිබරියෙත් හිටියාද
ෆයිනල් ලියන්නට ඔබ නාවේ මන්ද

වැහි දිනයටත් ඕපනයට නොඑන නිසා
ඉලිජිබලුත් පා වීලා දුරට ගියා
ෆයිනල් ලියනවා හීනෙන් මං දුටුවා
ඩබල් ගෙවා මේ පාරත් මං ආවා

හොඩියෙ පටන් දහතුන තෙක් කට පාඩම්
ටියුෂන් ගිහින් නිදි වැරුවෙමි හොඳ පාඩම්
පොත් කියවා ලියනා විට මෙහි පැවරුම්
සිහිවෙයි මෙමට ලොව දෙවියන් හතර වරම්

සබ්ජෙට් විසි පහක් මං එකවිට ගත්තා
පොත් නොකියවා ආතල් එක රැක ගත්තා
පැවරුම් ප්‍රැක්ටිකල් මං ඇස් වහ ගත්තා
ඇඩ්ඩොප් දිනෙන් යම්තම් පණ රැක ගත්තා

එක දිනකටත් ඕපනයට නොඑන එකා
කොපි ගහලා ටියුට් ලියන පුදුම යකා
වයිවා දෙද්දි වෙව්ලුම් කයි නොකර කථා
ඌටත් වැඩිය මට ලකුණක් දෙයිද ලෙචා

කඩ්ඩත් හැකිවේවී පොත් කියවමු තදට
පැවරුම් හදමු නොනිදා රෑ ගෙන සිතට
මේකෙන් ගොඩ යන්න හිතලා එකම විට
එක් වී වැඩ කරමු සිත වෙත ගමු හොඳට

පියමන් කෙරුවෙමු පොල් වතු මැද්දෙන්
පෙම් බස් දෙඩුවෙමු කැන්ටිම මුල්ලේ
පිකටින් කෙරුවෙමු ගුටි කෙල ගත්තෙමු
දෙපා වාරු නැත ඩිග්රිය ගන්නට

දහසක් බුදුන් බුදුවන මල් පිපි යාමේ
යනවද මචං පීනස් තෙල් වෙළදාමේ
අද බැරි වුනත් හෙට ලැබ ගමි නුඹ ප්‍රේමේ
එක් දිනයකින් ගොඩ නැගුවේ නැත රෝමේ

දවසක් එක සැඳැවක
අපි දෙන්නා මෙහි තනිවී
ජීවිතය ‍තේරුම් ගැනීමට අසීරුව
බලා සිටියා උනුන් දිහා

තබන තබන වෙඩි ආපිට හැරීයන්
මරණ මරණ මිනියට පණ ලැබීයන්
ගහන ගහන ගැටවල් ටික ලිහීයන්
සිසුන් මරණ තොපිලට හෙණ වැදීයන්

ඔහු හෝ ඇය
ලංවෙයි හදකට
සෙනහසින්
එහෙත් වෙන්කර දමා යනු එපා
ඔහු හෝ ඇය
කුරිරු විලසින්

සෙනහස දුකක්
අපමණ බරක්
අදමෙන් හෙටත්
මේ දුක දුකක්

ජීවිතයේ එක්වරක්
එකම එක වතාවක්
මුදු දෙතොල් විවර කොට
මිමිණුවොත් ආදරෙන්
වැළඳගෙන ආදරෙන්
ඒ මොහොත පටන් යළි
ලබන්නෙමි ජීවිතය

ආදරය තුළ ඇතිමුත් බොහෝ අරුතක්
සැඟව ඇතිමුත් ලොවට නොදැනෙන
ජීවිතේ නව මං පෙතක හිඳ
ආදරේ හට නොකරං දෙවැනි තැන

සුදු වළා කැටිව ගත්
අඳුරු අහස් කුස යට
සිහිල් මද පවන් මැදින්
දුවයි සිත ඈ වෙතට

මී හරකුන් ලැගිය මේ බිම සුද්ධ කොට
හෙට මිනිසුන් ලෙසින් ඉන්නට සිසුන් හට
කලයුතු මෙහෙය ඉටු කොට දිවි පුදන්නට
සතුටකි උපාධිය මට හිමි නොවුනාට

ධනපති පංතියෙන් පැන පැන අරගත්තු
කළා පීඨ අධිපති ඩී. අතපත්තු
තම නිල බලය ගිනි අවියක් කර ගත්තු
නොමරා මරනවා සරසවි දූ පුත්තු

ආවේ ගෙදර සිට ඩිග්රිය අරගන්න
කෑවේ පාන් අප හට නැත බත් කන්න
කොක්කක් ගැහුවොතින් හැක මට බත් කන්න
කවුරුද කැමති මට බත් අම්මා වෙන්න

රුහුණෙ එවුන් හොඳ හොඳ ආතල් ගත්තා
කොළඹ එවුන් පොෂ් බඩු දා ගත්තා
පේරෙ එවුන් ලව් එක ගැන සිත බැන්දා
මොරටුවෙ අපි කලේ මොන කරුමෙද මන්දා

වැදුනත් හිසට හෙන
දත්ටික ඇතොත් නිසි තැන
නොතකා හෙනය ගැන
සිනා සෙන් උඩ පැන පැන

සුදෝ සුදු ඔබේ කළුවන් කොන්ඩේ සුදෝ
සුදෝ සුදු ඔබේ නිල්වන් දෙනෙත් සුදෝ
සුදෝ සුදු ඔබේ පියකරු මුහුණ සුදෝ
සුදෝ සුදු ඔබේ මුළු ඇගම කළුයි සුදෝ

විදුලි එළියයි පවුඩු පැහැයෙන් රැයේ සිත නෙත පෙළන්නේ
පාට බොඳවුණු අකුරැ මතු වී දුක කියා ගෙන ඉකි බිඳින්නේ
ඈත පැල තුල කුප්පි එළියෙන් අකුරැ කරගන්නා ළමුන්නේ
විසල් ලෝකෙක අතරමංව මට එන්න පාරක් කියන්නේ

සිරිපාලගේ දේශනාව
අපට හරිම වේදනාව
කිමද ඊට කාරණාව
මාජි ගැනැයි කල්පනාව

ජීවිතය ...
ගෙවී යනුයේ
පොත් පිටු අතරේය...
කැත්තයි උදැල්ලයි උරැම වූ
අප හට...
පොතයි පෑනයි හුරැ වී ඇති
ඵලය කුමකටද

සයිකෝ ගසා මම ගිය කල ඇය වෙතට
දුන්නා බුට් එක ගලවා මගෙ අතට
ගන්දෝ නොගන්දෝ කියලා සිතුනි මට
ගත්තෙ මි වීරයා සේ එය මගෙ අතට

ලවර්ස් ලේන් එකෙ සුදු මල් පිපිදේවා
වෙනදා වගේ සවසට වැසි නොවැටේවා
මගේ කාමරය ඝණ අඳුරින් නොවැසේවා
ප්රවීනතා පරතිඵල පිට නොවේවා

ලස්සන නැති කෙල්ලක් ආවයි වාසිටියේ
ලස්සන නැති නමුත් සීදේවිය වාසිටියේ
ගියෙමි පස්සෙන් සිත ගන්නට බැරියේ
මම පමණයි කෙල්ලෙක් නැති කොල්ලා වාසිටියේ

සටන් අතරේ නෙත් සිර වෙනවා
හදවත මගේ ඔබ වෙත එනවා
මා මෙහි තනිවම ඔබ මෙහි තනිවම
දෙදෙනා දෙතනක සුසුම් හෙලනවා

ගුණයේ ගුණය අගුණය අගුණය ගුණය
ගුණයේ ගුණය දුටු මිනිසා අසරණය
මම ගුණමකුය ඒ මගෙ පූරුවේ පිනය
මට දුක නුඹට ඒ පින නැති එක ගැනය

අසාධාරණයෙහි අඳුර බිඳින්නට
හිරු පායන තුරු හිටියා ඇති
බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදා
හෙට මුළු ලෝකය එළිය කෙරුව යුතු

නොහඩන් සරසවිය සලමින් කදුළු කැට
වැඩ නැත මොලේ ඇතිවුන්ගෙන් ඔවුන් හට
විරැකියාව අවසන් කොට දැමෙයි හෙට
රැකියාවක් ලබා අද යමි සිපිරි ගෙට

නරියා හූ කියයි ඩිග්රිය උෳට නැත
එළුවට රැවුල ඇත වාසිටි ආවේ නැත
මේ දෙක අපට ඇත එනමුදු දැනුම නැත
සහතික මිසක ඩිග්රිය නම් වැඩක් නැත

සූරා කමින් සුළු පිරිසක් විඳිති සැපෑ
වැඩි පිරිසකට ඒ මුත් එය දුකකි අපා
ඉල්ලමි ඔබෙන් ඉල්ලීමක් වැළඳ දෙපා
වීරයො මිසක නිකමුන් බිහිකරනු එපා

නිශ්ඵල වැඩක සිව් වසරක් නිරත වෙලා
ආපසු යනවා අපි ගම් රටවල් සොයලා
බැහැ අඳුනන්න ගම නගරය වෙනස් වෙලා
අරමුණු නොමැති ගමනක අපි නිරත වෙලා

--පැනය
වසර හතරක්
නොයෙක් දුක් විඳ
ඇතැත් කාලය නිම වෙලා
ගමට යන්නට හිතක් නෑ මට
තට්ටය ද හොඳටම පෑදිලා
--පිළිතුර
තට්ට හිස ගැන
කුමට කම්පා
පිරුණු මොලයක් තිබේනම්
මොලය යොදවා
සිතා සැනසෙනු
ගමට ගොස් සතුටින් ලොලේ

පහන් කණුව
මම
දැවී ගිය විදුලි බුබුල
ඇය

--පැනය
මල් මල් කීවාට හැම මල් සුවඳ නැත
සමන් පිච්ච මල මුදුනේ රේණු නැත
පිටතට තිබෙන හිතවත් කම් ඇතුලෙ නැත
ආදිම මිනිසාවත් මෙතරම් දරැණු නැත
--පිළිතුර
එසේ වුවත් සුවැඳැති මල් එමට ඇත
රේණු නැතත් මල පුරාම සුවඳ ඇත
ඇතුලේ තිබෙන දෙය පිටතට පෙනෙනු නැත
එදා තරම් අද මිනිසා දරුණු නැත

සරසවියේ අසරණ වී සිටින විට
ඔබ හමුවූයේ දිය බිඳුවක් විලස මට
පැමිණිය නමුදු සිව් වසරක් කෙළවරට
යම්දෝ කෙසේ ඔබ හැරදා මම ගමට

සිව් විසි පැයෙහිම සිහිවෙනවා ඔබගෙ වත
කය මෙහි උනත් ඇත ඔබෙ ලඟ මගේ හිත
දෛවය මඟින් ගිලිහුනොතින් ඔබේ වත
එදිනට මගේ අවසන් ගඳ දැනෙනු ඇත

සිප් සතර දැන උගෙන
මගේ ලොවට ඔබ රැගෙන
හදවතේ ගිනි නිවන
ඒ සොඳුරු දින කොතැන

ඇලක දොලක ගංගාවක ගැඹුරු දියේ
යම් දිනයක මා සතු සිරුර තියේ
ඒ රුදු ජල තරලයට මා නොවෙයි බියේ
ඒ රුදු ගැහැණියට සැඟ ව සිටිමි බියේ

ක්රෑම දාන විට බොග සෙට්වෙන්න එපා
අතේ සතේ නැති විට බඩගිනි වෙන්න එපා
මෙදා පොටේ එග්සෑමය ඇනෙනු එපා
යළිත් මේ බිමට එන්නට සිදුවන්න එපා

නංගී මිය ගියා එය දුක් ගොඩක් උනා
සරසවි බිමේ නුඹ මට නංගියෙක් උනා
අපේ ඇසුර දැන නොයෙකුත් පද බැඳුනා
නුඹේ හොඳට මම මෙහි හුදකලා උනා

ගන්නා මුත් පෑන අත දැඩි කර චිත්තයේ
කුරුටු ගෑමට සිතා නිසදැසක් බිත්තියේ
නැත කිසිම අදහසක් ඇතිවන්නේ චිත්තයේ
පෑන විසිකර තලමි මදුරුවන් බිත්තියේ

මින් මතු අප හමුවේද ආයේ
කස ගස් සෙවනෙද් ආදරයෙන්
හීන් සැරේ ඔබ සිතටම එනවා
දයාඹරයි මා එදා වගේ

ටයරය ගිනි දළුව යෞවන සිරුර මැඩ
දුටුවෙමු දකින්නට බුරමින් නැගෙන හඩ
අවනීතියට එරෙහිව උන් නඟන හඩ
යලි යලි ඇසෙයි ලිනි දළුවල සිරස මැඩ

කලිසම ගියා මාතර බෙල්ට් එක අනුරපුරේ
කමිසය ගියා කලුතර සපත්තු රත්නපුරේ
ඔරලෝසුව ගියා නුවර බෑගය අම්පාරේ
මේවා එකට කවදා හමුවේද ජ'පුරේ

මම වගෙ ඔහුත් මේ කාමරෙ ඉන්න ඇති
නිදි කිර කිරා රෑ කෑමත් දමන්නැති
කෑමට කියා ඔහු අඩුවක් ගහන්නැති
වැඩක් නැතුව ඔහු තාමත් ගෙදර ඇති